Με το θέμα των πλειστηριασμών να μπαίνει στην ατζέντα του Euro Working Group της ερχόμενης Πέμπτης 29 Οκτωβρίου ή σε έκτακτο Eurogroup, τα περιθώρια είναι ιδιαίτερα στενά για κυβέρνηση και τράπεζες. Αυτό είχε διαφανεί ήδη από την άνοιξη, όταν η ΕΚΤ απέρριπτε τα σχέδια της κυβέρνησης για ευνοϊκούς χειρισμούς στα "κόκκινα" στεγαστικά δάνεια και κατόπιν, στις 13 Αυγούστου, όταν λίγο έλειψαν να απειληθούν με ναυάγιο οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους για την υπογραφή της συμφωνίας χρηματοδότησης της χώρας.
Σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες, προκειμένου η πλήρης διάσταση απόψεων να γεφυρωθεί, μεταξύ των δύο πλευρών συζητήθηκε ακόμη και η δημιουργία ενός σχήματος, όχι bad bank, που θα αναλάμβανε να απαλλάξει τους ισολογισμούς των τραπεζών από "κακά" δάνεια, με την "βοήθεια" ξένων funds. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι συζητήθηκε συμμετοχή των ξένων funds στο ενιαίο σχήμα διαχείρισης με ποσοστό της τάξεως του 20% - 30%.
Αρκετά νωρίτερα, είχε αποκαλυφθεί πως η ΕΚΤ είχε γνωμοδοτήσει αρνητικά στο νομοσχέδιο περί απαγόρευσης των πλειστηριασμών που της είχε παρουσιάσει η κυβέρνηση τον Απρίλιο, κάνοντας λόγο για "διευρυμένα κριτήρια που δεν περιορίζονται στα ευπαθή νοικοκυριά, και τα οποία θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν νοοτροπία αθέτησης πληρωμών". Όπως αναφέραμε, κατόπιν της απόρριψης των προτάσεων της κυβέρνησης για τα κριτήρια προστασίας της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς, ο πήχης κατέβαινε μάξιμουμ στο όριο αντικειμενικής αξίας του ακινήτου στις 200.000 ευρώ. Το όριο αυτό προέβλεπε ο νόμος Χατζηδάκη (4224/2013), ο οποίος είχε περάσει – υπό τις έντονες αντιδράσεις της τότε τρόικας – προκειμένου να παράσχει προστασία από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας για το διάστημα 1/1 – 31/12/2014.
Με την "προϊστορία" αυτή, οι οσονούπω ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες (και βεβαίως η κυβέρνηση) καλούνται να κινηθούν στη βάση τριών δεδομένων:
Πρώτο δεδομένο είναι ότι η ΕΚΤ απαγορεύει στις τράπεζες να προβούν σε ρυθμίσεις στεγαστικών δανείων που θα έθεταν σε κίνδυνο την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Αυτό από μόνο του οριοθετεί το αυστηρό πλαίσιο των κριτηρίων που θα θεσπιστούν για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τα οποία δεν θα μπορούν να απέχουν σημαντικά από τα κριτήρια που εφαρμόστηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που πέρασαν οικονομική κρίση επίσης. Παράλληλα, οριοθετεί και το πλαίσιο διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, μη αποκλείοντας την εμπλοκή εξειδικευμένων funds.
Δεύτερο δεδομένο είναι η κοινωνική παράμετρος των ρυθμίσεων, η οποία, όπως επίσης έχει διαμηνύσει η ΕΚΤ αλλά και οι λοιποί εκπρόσωποι των "θεσμών", πρέπει να φτάνει μόνο μέχρι εκεί που τελειώνουν οι πραγματικά αδύναμοι οφειλέτες και ξεκινούν οι "επιτήδειοι". Η εμπέδωση δικαιοσύνης αλλά και αξιοπιστίας έναντι αυτών που έχουν φανεί συνεπείς στην αποπληρωμή των οφειλών τους, κρίνεται μείζονος σημασίας, προκειμένου να μην "διαλυθεί" η αγορά.
Τρίτο δεδομένο είναι η ευθεία σύνδεση των μη εξυπηρετούμενων δανείων με την αγορά ακινήτων. Η αξία της ακίνητης περιουσίας που συνδέεται με μη εξυπηρετούμενα δάνεια ιδιωτών και επιχειρήσεων ως εμπράγματη εξασφάλιση ανέρχεται σε 103 δις. ευρώ. Εξ αυτών περίπου 33 δισ. ευρώ αντιστοιχούν σε ακίνητα που έχουν υποθηκευτεί έναντι "κόκκινων" δανείων. Οποιαδήποτε μαζική διαχείριση των ακινήτων αυτών από τις τράπεζες, προφανώς θα δημιουργήσει σημαντικούς κραδασμούς στην αγορά ακινήτων λόγω της υπερπροσφοράς και της αναπόφευκτης πτώσης των τιμών. Σημειώνεται ότι με βάση τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, υπήρξε κατακόρυφη πτώση των οικιστικών ακινήτων κατά 37,9% σωρευτικά στην περίοδο 2009 - 2015, μετά την μεγάλη αύξηση των τιμών που προηγήθηκε στην περίοδο 2004- 2007 (33%).
Οι τράπεζες το προσεχές διάστημα θα εντατικοποιήσουν τις προσπάθειες ανάκτησης οφειλών από στεγαστικά δάνεια, όπου οι επισφάλειες αγγίζουν το 35,6%. Λόγω της ύπαρξης καλυμμάτων και των επιταγών της ΕΚΤ, ο τομέας των στεγαστικών δανείων δεν επιδέχεται ευρείας εκτάσεως "κουρέματα" οφειλών, παρά μόνο σε έσχατη περίπτωση.
Επίσης, οι τράπεζες θα πρέπει να καταλήγουν στην κατάλληλη ρύθμιση, αφού πρώτα έχουν υπολογίσει την καθαρή παρούσα αξία του δανείου, η οποία θα λαμβάνεται υπόψη μαζί με τις προβλέψεις ώστε να υπολογίζεται η οικονομική επίπτωση για την τράπεζα.
Κατόπιν αυτού, οι τράπεζες θα κινηθούν με τελικό στόχο να διαμορφώσουν τη μηνιαία δόση στην οποία θα μπορεί να ανταποκρίνεται ο δανειολήπτης. Στο πλαίσιο αυτό αρχικά θα επιμηκύνουν τη διάρκεια του δανείου μέχρι και στα 35 χρόνια (μέχρι τα 30 χρόνια για καταναλωτικά δάνεια με εξασφάλιση) και εφόσον δεν "βγαίνει" η επιθυμητή δόση, θα προχωρούν σε μείωση επιτοκίου.
Αν και με τον τρόπο αυτό δεν προκύπτει δόση την οποία θα μπορεί να πληρώνει με συνέπεια ο οφειλέτης, τότε οι τράπεζες θα εφαρμόζουν τη μέθοδο split balance. Δηλαδή, θα χωρίζουν το δάνειο σε δύο μέρη, εκ των οποίων το ένα θα διαμορφώνει τη μηνιαία δόση που μπορεί να καταβάλει ο δανειολήπτης και το άλλο θα "παγώνει". Για το "παγωμένο" μέρος του δανείου ο δανειολήπτης θα καταβάλλει μόνο την εισφορά του νόμου 128 (0,12% για στεγαστικό δάνειο, 0,60% για καταναλωτικό με εξασφάλιση). Το "πάγωμα" μέρους του δανείου θα μπορεί να ισχύσει για 4 χρόνια και μετά η τράπεζα θα εξετάζει αν μπορεί να "ξεπαγώσει" όλο ή μέρος του ώστε να διαμορφώσει τη νέα δόση για τον πελάτη.
(Πηγή: capital.gr)
Έχετε τραπεζικές οφειλές; Επικοινωνήστε τώρα μαζί μας για να μάθετε πώς μπορείτε να τις ρυθμίσετε αποτελεσματικά με τη βοήθεια των έμπειρων χρηματοοικονομικών και νομικών μας συμβούλων!
Τηλέφωνα: 210.3300078 - 215.5509237 - 210.3300660 - 6945976642