Μετά την οικονομική κρίση του 2010, οι υπερχρεωμένες περιουσίες έγιναν συχνό φαινόμενο. Η πολιτεία τότε προσπάθησε να δώσει λύσεις με τον γνωστό «νόμο Κατσέλη». Ωστόσο, δεν έκανε κάτι ανάλογο για τις περιπτώσεις των κληρονομιών που κουβαλούν χρέη.
Έτσι, το ζήτημα αφέθηκε στα χέρια των δικαστηρίων και των νομικών, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τεράστια κοινωνικά προβλήματα.Το ισχύον νομικό πλαίσιο στηρίζεται σε μια βασική ιδέα: ότι οι περισσότερες κληρονομιές έχουν περιουσία και όχι χρέη, γι’ αυτό και οι κληρονόμοι τις αποδέχονται. Σήμερα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Όλο και περισσότερες κληρονομιές είναι βουτηγμένες στα χρέη, και κανείς δεν θέλει να τις πάρει.
Εδώ αρχίζουν τα παράδοξα. Είναι δυνατόν το παιδί να φορτώνεται τα χρέη του πατέρα χωρίς να το θέλει; Ή ένας μακρινός ξάδερφος να αναγκάζεται να πληρώσει τα δάνεια κάποιου που ίσα που γνώριζε; Ακόμη χειρότερα, μπορεί το Δημόσιο να θεωρήσει κάποιον «κληρονόμο», να του μπλοκάρει τη φορολογική ενημερότητα και να τον αποκλείσει από συναλλαγές, μόνο και μόνο επειδή δεν αποποιήθηκε έγκαιρα μια κληρονομιά που δεν ήξερε καν ότι υπήρχε.
Ο νόμος δίνει ως λύση την αποποίηση: μια απλή δήλωση στο δικαστήριο ότι δεν θέλεις την κληρονομιά. Στην πράξη, όμως, το πρόβλημα απλώς μετατίθεται στον επόμενο συγγενή. Έτσι, για να «σβήσει» μια υπερχρεωμένη κληρονομιά μπορεί να χρειαστούν δεκάδες αποποιήσεις, που περνούν από παιδιά και εγγόνια μέχρι ξαδέρφια, θείους, προπαππούδες και στο τέλος το Δημόσιο.
Ρυθμίσεις οφειλών για υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις - Προστασία από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς - Έμπειρο νομικό τμήμα.
Τηλέφωνα: 210.3300078 - 215.5509237 - 210.3300660 - 6945976642
Εκδήλωση ενδιαφέροντος με υποβολή φόρμας
Αν μάλιστα ανάμεσα στους κληρονόμους υπάρχουν ανήλικοι, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο, γιατί χρειάζεται δικαστική άδεια και επιπλέον έξοδα. Όσο πιο μακρινός είναι ο συγγενής που καλείται, τόσο πιο παράλογο του φαίνεται να πρέπει να μπει σε αυτή τη διαδικασία.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άνθρωποι έχασαν αιφνιδιαστικά τη φορολογική τους ενημερότητα επειδή δεν πρόλαβαν να αποποιηθούν, με αποτέλεσμα να αποκλειστούν από δουλειές και συναλλαγές. Φανταστείτε, για παράδειγμα, έναν επιχειρηματία που ξαφνικά θεωρείται υπεύθυνος για χρέη ενός ξαδέρφου του, μόνο και μόνο γιατί δεν έμαθε έγκαιρα τι έπρεπε να κάνει.
Τα δικαστήρια, αναγνωρίζοντας το άδικο, συχνά βγάζουν αποφάσεις που προστατεύουν τον πολίτη, ακόμη κι αν χρειαστεί να «στρεβλώσουν» λίγο τον νόμο. Όμως αυτό σημαίνει χρονοβόρες δίκες, έξοδα και μεγάλη ταλαιπωρία.
Το συμπέρασμα είναι σαφές: το σημερινό σύστημα είναι ξεπερασμένο και αναποτελεσματικό. Δεν μπορεί να δώσει γρήγορες, απλές και δίκαιες λύσεις. Και κυρίως, δεν αντιμετωπίζει το αυτονόητο: ότι κανείς δεν πρέπει να φορτώνεται χρέη που δεν θέλει και δεν διάλεξε.
Η λύση είναι μία: αλλαγή του νόμου. Χρειάζεται μια ξεκάθαρη ρύθμιση που να προστατεύει τους πολίτες, ώστε καμία υπερχρεωμένη κληρονομιά να μη μπορεί να τους εγκλωβίζει χωρίς τη θέλησή τους.