Με βάση τις πληροφορίες της «Ημερησίας», από αυτές τις 100.000 επιχειρήσεις οι εκτιμήσεις των ειδικών θέλουν τις περίπου 20.000 να οφείλουν τα 36 δισ. ευρώ και επίσης αν γίνουν αναδιαρθρώσεις στα δάνεια του συνόλου των «κόκκινων» επιχειρήσεων περί τις 30.000 σίγουρα θα μείνουν «ζωντανές».
Όσο πιο γενναίες είναι οι ρυθμίσεις, τόσο περισσότερες εταιρείες θα καταστούν βιώσιμες, αναφέρει η εφημερίδα.
Τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και η Τράπεζα της Ελλάδος επιλέγουν, όπως όλα δείχνουν, μια πρωτόγνωρη, σύμφωνα με το δημοσίευμα, λύση, για τα ελληνικά δεδομένα η οποία όμως εφαρμόζεται σε άλλες χώρες.
Πρόκειται για τη δημιουργία ενός εξωδικαστικού μηχανισμού ο οποίος μέσα από σύντομες και σφιχτές διαδικασίες, σημειώνεται στο ρεπορτάζ, θα διευθετεί όχι μόνο τις τραπεζικές οφειλές των επιχειρήσεων, αλλά αν είναι δυνατόν κι εκείνες προς το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους προμηθευτές, ακόμη και τους εργαζομένους.
Ο μηχανισμός θα λειτουργεί σε προαιρετική βάση, αλλά θα νομοθετηθεί προκειμένου το αποτέλεσμα της λύσης που θα αποφασίζεται για μία επιχείρηση να έχει θεσμική βαρύτητα.
Οι βασικές κατευθύνσεις
Συνοπτικά, οι πιστωτές θα προτείνουν διοικητικές καθώς και χρηματοοικονομικές λύσεις στις επιχειρήσεις με μη εξυπηρετούμενα δάνεια και καθυστερούμενες άλλες οφειλές (Εφορία, ταμεία κ.λπ.) για να γίνουν βιώσιμες.
Οι υποδείξεις τους, όμως, όπως τονίζεται, δεν θα είναι τόσο ανώδυνες για τους μετόχους των εταιρειών καθώς και για τις ίδιες.
Η λογική είναι πως «όλοι θα πρέπει ενδεχομένως να ξεχάσουν μέρος των χρημάτων που ήταν να πάρουν, να αρκεστούν σε ορισμένα ποσά από τα χρωστούμενα, αλλά η επιχείρηση θα έχει εξυγιανθεί με δυνατότητες άντλησης νέων κεφαλαίων».
Η άλλη δέσμη μέτρων για τη διευθέτηση των οφειλών των νοικοκυριών καθώς και των επιχειρήσεων προς τις τράπεζες είναι η εφαρμογή του λεγόμενου «κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών» ή «ιρλανδικού μοντέλου».
Με πιο απλά λόγια, οι δανειολήπτες, είτε ως φυσικά πρόσωπα είτε ως νομικά πρόσωπα, μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία θα επισκέπτονται τις τράπεζες ζητώντας τη ρύθμιση του δανείου τους.
Εκεί στο τραπέζι κάθονται από τη μία πλευρά ο δανειολήπτης και από την άλλη ο τραπεζίτης.
Οι τράπεζες με βάση το οικονομικό προφίλ του οφειλέτη, το είδος του δανείου και τα έξοδα που χρειάζεται για τη διαβίωση θα προτείνει ένα από τα ακόλουθα μοντέλα:
1. Βραχυπρόθεσμες λύσεις
H διάρκειά τους δεν ξεπερνά τα πέντε συνολικά χρόνια περιλαμβάνουν:
• Πληρωμή μόνο τόκων κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.
• Μειωμένη καταβολή τοκοχρεολυτικής δόσης κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.
• Περίοδο χάριτος.
• Αναβολή πληρωμής δόσεων.
• Τακτοποίηση του υπολοίπου που βρίσκεται σε καθυστέρηση.
• Κεφαλαιοποίηση καθυστερήσεων.
2. Μακροπρόθεσμες λύσεις
Πρόκειται για λύσεις που η διάρκειά τους υπερβαίνει την 5ετία και περιλαμβάνουν:
• Μόνιμη μείωση του επιτοκίου ή του συμβατικού περιθωρίου.
• Αλλαγή τύπου επιτοκίου από κυμαινόμενο σε σταθερό ή το αντίστροφο.
• Παράταση της διάρκειας αποπληρωμής.
• «Σπάσιμο» του δανείου στα δύο. Το πρώτο μέρος είναι με εμπράγματη εξασφάλιση, και για το οποίο ο δανειολήπτης πληρώνει δόση. Στο δεύτερο μέρος, που είναι το υπόλοιπο του δανείου, δεν υπολογίζονται τόκοι για χρονικό διάστημα που θα συμφωνηθεί με την τράπεζα. Για το ποσό αυτό, ο δανειολήπτης θα επαναξιολογηθεί αν διορθωθούν τα οικονομικά του, ή θα κληθεί να βάλει άλλο ακίνητο υποθήκη.
• Πρόσθετη εξασφάλιση από τον δανειολήπτη, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης λύσης ρύθμισης. Δηλαδή να προσφέρει άλλα περιουσιακά στοιχεία ως εγγύηση.
• Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης. Αφορά επιχειρηματικά δάνεια για τα οποία ο επιχειρηματίας θα κληθεί να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών και κόστους λειτουργίας της επιχείρησής του.
• Να ανταλλάξει η επιχείρηση χρέος με την είσοδο της τράπεζας σε αντίστοιχο ποσοστό του μετοχικού της κεφαλαίου.
3. Λύσεις οριστικής διευθέτησης
Το τρίτο μοντέλο περιλαμβάνει δραστικές παρεμβάσεις για την οριστική αντιμετώπιση των οφειλών του δανειολήπτη. Ειδικότερα προβλέπει:
• Εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου στο πλαίσιο ευρύτερης ρύθμισης.
• Μετατροπή σε χρηματοδοτική μίσθωση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στην τράπεζα και υπογράφει μια σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, για ελάχιστη χρονική διάρκεια που είναι συνήθως τα 5 χρόνια. Και ο δανειολήπτης έχει τα δικαιώματα που προβλέπονται από το ισχύον δίκαιο περί συμβάσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης.
• Πώληση και ενοικίαση. Ο δανειολήπτης δηλαδή μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου είτε στην τράπεζα είτε σε τρίτο (άλλο ίδρυμα, άλλο αγοραστή, κρατική εταιρεία διαχείρισης ακινήτων κ.λπ.) αποπληρώνοντας μέρος ή το σύνολο του δανείου.
Η συμφωνία μπορεί να συνοδεύεται με παραχώρηση του δικαιώματος διαμονής στο ακίνητο για κάποια ελάχιστη χρονική διάρκεια έναντι μισθώματος. Συνήθως προβλέπεται μία ελάχιστη περίοδος 3 ετών.
• Μεταβίβαση του δανείου σε άλλη τράπεζα.
• Αντικατάσταση παλαιού δανείου με νέο, μικρότερου υπολοίπου.
• Διαχείριση σε εκκαθάριση στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας.
• Ρευστοποίηση εξασφαλίσεων για την ικανοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος. Και τέλος
• Δικαστικές και νομικές ενέργειες πέραν της ρευστοποίησης εξασφαλίσεων.
Επικοινωνήστε τώρα μαζί μας για να ρυθμίσουμε στα μέτρα σας τις τραπεζικές σας οφειλές! Εγγύηση η συνεργασία των έμπειρων χρηματοοικονομικών και νομικών μας συμβούλων!
Τηλέφωνα: 215.5509237 - 210.3300660 - 6945976642